Dit is mijn land, hier ben ik geboren
kort na de oorlog, bij de zee en het strand
ik was een indiaan, indiaan in de duinen
zag in wuivende kruinen het bruine gevaar
van Duitse soldaten, die niet praten maar blaffen
mikken en doden, in een enkel gebaar
maar het waren toeristen, verdwaalde toeristen
ze vroegen de weg, de weg naar het strand
Ik ben niet meer bang
voor het einde der tijden
voor de blik van een vreemde
die me wil laten lijden
ik ben niet meer bang
het land is bang
ik ben niet langer bang
Ik sta op mijn balkon, een onweer barst los
ik kon het verwachten, de katten miauwden
de ring van mijn moeder licht op in de bliksem
maar bij de brullende donder ligt ze stil in mijn hand
als de schim die me volgde, als de lachende zon
in haar badpak haar lichaam, waarin mijn leven begon
dit is mijn land, hier ben ik geboren
kort na de oorlog, bij de zee en het strand