Dit is mijn land, hier ben ik geboren kort na de oorlog, bij de zee en het strand ik was een indiaan, indiaan in de duinen zag in wuivende kruinen het bruine gevaar van Duitse soldaten, die niet praten maar blaffen mikken en doden, in een enkel gebaar maar het waren toeristen, verdwaalde toeristen ze vroegen de weg, de weg naar het strand Ik ben niet meer bang voor het einde der tijden voor de blik van een vreemde die me wil laten lijden ik ben niet meer bang het land is bang ik ben niet langer bang Ik sta op mijn balkon, een onweer barst los ik kon het verwachten, de katten miauwden de ring van mijn moeder licht op in de bliksem maar bij de brullende donder ligt ze stil in mijn hand als de schim die me volgde, als de lachende zon in haar badpak haar lichaam, waarin mijn leven begon dit is mijn land, hier ben ik geboren kort na de oorlog, bij de zee en het strand