De zon van Atlanta smolt de sneeuw
Ik stond in Atlanta in het hol van de leeuw
De filmbeelden spraken zwart-witte taal
Een krakende stilte vulde de zaal
Ik droomde weg bij een denkbeeldige baar
Liefde drijft ons naar elkaar
Haat jaagt ons naar de hel
Waar je tijd vertraagd wordt geteld
Liefde drijft ons naar elkaar
Het waren duistere machten, die ik daar zag
Die zachtheid verachten als slap gedrag
Tijd leek hier te slapen, in haar eigen beloop
Toch, deze tempel ademde hoop
Bestand tegen ieder gevaar