De zon van Atlanta smolt de sneeuw Ik stond in Atlanta in het hol van de leeuw De filmbeelden spraken zwart-witte taal Een krakende stilte vulde de zaal Ik droomde weg bij een denkbeeldige baar Liefde drijft ons naar elkaar Haat jaagt ons naar de hel Waar je tijd vertraagd wordt geteld Liefde drijft ons naar elkaar Het waren duistere machten, die ik daar zag Die zachtheid verachten als slap gedrag Tijd leek hier te slapen, in haar eigen beloop Toch, deze tempel ademde hoop Bestand tegen ieder gevaar