Ένας πατέρας και ένα ψεύτικο χαμόγελο/
Δυο γυναίκες μες το σπίτι μου το σιωπηλό/
Ανακαλώ την μνήμη μου παρακαλώ/
Και μες το νου μου σα τρελός ψάχνω για κόκκους του βυθού μου/
Όσο εθίζομαι ζωή τόσο βυθίζομαι/
Μέσα στο κέλυφος της γης άνθρωπος χρίζομαι/
Και όσο ψάχνω στον βυθό χάνεται ο ήχος μου/
Ψάχνω τα τούβλα φτιάχνοντας ξανά το τοίχος μου/
Ένα σχολείο ένα θρανίο και ένα βιβλίο/
Που σαν ηχείο μου μεταδίδει την αλήθεια του/
Σαν το παιδί σε ένα πορνείο κρύο σαν ψυγείο/
Και ένα σαρκίο που όλο βύζαινα τα στήθια του/
Και μες τους κόκκους του βυθού μου βρισκω ψέματα/
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι πάλι βλέμματα/
Σαν άτομα σε σχάση, σαν δυο καμένα δάση/
Θυμόμαστε ταυτόχρονα την πιο βαθιά μας στάση/
Σαν τον Χριστό σε μια σκηνή τόσο φθηνή σα το παιδί ενός ξυλουργού που σταυρώσανε για ένα κήρυγμα/
Σα διαιτητής σε ένα παιχνίδι τόσο πουλημένο που οι οπαδοί του με σκότωσαν για ένα σφύρηγμα/
Στον καμβά μου ζωγράφος, στον βυθό μου μονάχος/
Τα πόδια μου στο κέλυφος στο μυαλό μου το λάθος/
Στην καρδιά μου το πάθος, στην ψυχή μου ένας βράχος/
Σε ένα πλανήτη που έχει γίνει υδάτινος τάφος/
Μιλάω για τα προσωρινά που γίναν μόνιμα/
Συνθέτοντας το ψυχικό μου οικοδόμημα/
Είναι η πλευρά η σκοτεινότερη του νου μου/
Ψάχνοντας για σένα μες τους κόκκους του βυθού μου/
Εγώ είμαι αυτός που μεταφράζει το εγώ σου/
Και συ είσαι αυτός που κάνει τον μαλακά στο κοινό σου/
Θρησκεία και ήθη μεγαλουργήσαν εντός σου/
Και συ ανατινάζεσαι φονιά για τον θεό σου/
Σα τους προδότες κρεμιόμαστε στον υμένα της/
Τα μαύρα μας πανιά φουσκώνουν στον πυθμένα της/
Σαν ψεύτες πάντοτε χορταίνουμε το ψέμα της/
Σαν δολοφόνοι ζεσταινόμαστε στο αίμα της/
Και αυτοί οι κόκκοι αστέρια πέσανε στην θάλασσα/
Και κάθισαν σαν τα ταλέντα που τα παράτησαν/
Σαν τα πουλιά που μετανάστευσαν χάθηκαν/
Σαν ερωμένες μανές που φύγαν και ξαναγάπησαν/
Και εγώ σκυφτός στον εγκεφαλικό υμένα μου/
Ψάχνω για κόκκους που έχω χάσει στον πυθμένα μου/
Ψάχνω για ταύρους που έχουν πέσει στην αρένα μου/
Μες τα βιώματα και μες τα απωθημένα μου/
Σαν υποβρύχιο στον πάτο του ωκεανού που σάπισε και έγινε τάφος για όλους τους ναύτες του/
Σα διαλυμένη πόλη σε μια διαλυμένη χώρα σε ένα κόσμο που αργοπεθαίνει κάτω απ’ τις στάχτες του