Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér.
Ég sit við sÃðu þér, hitinn enginn er.
En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið.
Ég særði þig og sveik, à mÃnum ljóta leik.
Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt.
Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel.
à dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó.
Nú þegar sakna þÃn og kveð þig ástin mÃn.
Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn.
Þvà að hatrið svarta à hjörtunum er drottinn vor,
LÃfsins forði fallinn er à dá.
Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú.
à hnÃfsblaði dansa valtur og sár.