Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér. Ég sit við sÃðu þér, hitinn enginn er. En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið. Ég særði þig og sveik, à mÃnum ljóta leik. Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt. Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel. à dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó. Nú þegar sakna þÃn og kveð þig ástin mÃn. Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn. Þvà að hatrið svarta à hjörtunum er drottinn vor, LÃfsins forði fallinn er à dá. Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú. à hnÃfsblaði dansa valtur og sár.