Dauðans harða Lágnætti
Sveipar heiminn myrkum hjúpi à nótt.
Og við hverfum öll á braut,
Eitt og eitt à myrkrinu à nótt.
Blása vindar fortÃðar,
Að gráum himni bera mig à nótt.
Þeir syngja dauðleg nöfn okkar
Eitt og eitt á himninum à nótt.
Skammverm sólin horfin er,
Lyftir hlÃfðarskildinum à nótt.
Vel yrktu feður tungunnar
Um ástina, sem varð úti à nótt.
à minningunni lifir ljóst,
Við döpur drekkum þÃna skál à nótt.
à endanum öll komumst heim
Þo það verði ekki à nótt.
Nóttin þekur,
Dauðinn tekur.
Nótten boðar.
Dauðans snæ.
En sólin vekur
LÃfsins blæ.
Ferð okkar tekur brátt enda
Og við höldum heim á leið.
Við komum til þÃn seinna
Þó það verði kannski ekki
à nótt.