Dauðans harða Lágnætti Sveipar heiminn myrkum hjúpi à nótt. Og við hverfum öll á braut, Eitt og eitt à myrkrinu à nótt. Blása vindar fortÃðar, Að gráum himni bera mig à nótt. Þeir syngja dauðleg nöfn okkar Eitt og eitt á himninum à nótt. Skammverm sólin horfin er, Lyftir hlÃfðarskildinum à nótt. Vel yrktu feður tungunnar Um ástina, sem varð úti à nótt. à minningunni lifir ljóst, Við döpur drekkum þÃna skál à nótt. à endanum öll komumst heim Þo það verði ekki à nótt. Nóttin þekur, Dauðinn tekur. Nótten boðar. Dauðans snæ. En sólin vekur LÃfsins blæ. Ferð okkar tekur brátt enda Og við höldum heim á leið. Við komum til þÃn seinna Þó það verði kannski ekki à nótt.