Til ei lætur tíðin mér
trúrri sætu velja hér
ljóðin fríðu breidd á blað,
bagar stríðið daglegt það.
Margt að snasar manni þeim
mæðu flas um víðan heim,
sem í dagan æsku ær
á forlaga sjóinn rær.
Ormar gnaga illir þar,
yfir dragast banvænar
eldrigningar óyndis,
afleiðingar gæfuslys.
Hyrjar baldinn byrinn þver,
byrjar aldrei fyrir grér
drafnar hænu hafnar því
hafnir mænir stafninn í.