Til ei lætur tíðin mér trúrri sætu velja hér ljóðin fríðu breidd á blað, bagar stríðið daglegt það. Margt að snasar manni þeim mæðu flas um víðan heim, sem í dagan æsku ær á forlaga sjóinn rær. Ormar gnaga illir þar, yfir dragast banvænar eldrigningar óyndis, afleiðingar gæfuslys. Hyrjar baldinn byrinn þver, byrjar aldrei fyrir grér drafnar hænu hafnar því hafnir mænir stafninn í.