Я заўÑёды з павагай ÑтавіўÑÑ Ð´Ð° прафÑÑійнага Ñпорту,
верачы Ñž тайны ÑÑÐ½Ñ Ð³Ñтай нÑбеÑнай фізры,
у магію гетраў Ñ– маек, цÑжкіх ад Ñалёнага поту,
разбітых фізіÑномій, што паказваюць па Ñ‚Ñлевізары.
Дзеці працоўных, ÑÐºÑ–Ñ Ð¶Ñ‹Ð²ÑƒÑ†ÑŒ на Ñпальных раёнах,
зьбіраючыÑÑ Ð½Ð° пуÑтках за чорнымі цеплатраÑамі,
кожны вечар гулÑюць ад абароны,
вытоптваючы траву кітайÑкімі адыдаÑамі.
Бінтуеш запÑÑьці. БÑз морфію не заÑынае Рокі.
Ðібы золата Ñž Ñ€Ñках, шукаеш Ñнатворнае Ñž венах.