Я заўÑёды з павагай ÑтавіўÑÑ Ð´Ð° прафÑÑійнага Ñпорту, верачы Ñž тайны ÑÑÐ½Ñ Ð³Ñтай нÑбеÑнай фізры, у магію гетраў Ñ– маек, цÑжкіх ад Ñалёнага поту, разбітых фізіÑномій, што паказваюць па Ñ‚Ñлевізары. Дзеці працоўных, ÑÐºÑ–Ñ Ð¶Ñ‹Ð²ÑƒÑ†ÑŒ на Ñпальных раёнах, зьбіраючыÑÑ Ð½Ð° пуÑтках за чорнымі цеплатраÑамі, кожны вечар гулÑюць ад абароны, вытоптваючы траву кітайÑкімі адыдаÑамі. Бінтуеш запÑÑьці. БÑз морфію не заÑынае Рокі. Ðібы золата Ñž Ñ€Ñках, шукаеш Ñнатворнае Ñž венах.