Aval aval dins un castel
I a una tant béla filha
Dis que vòl pas morir sens veser son amic
Son paire per la consolar
Lo galant mandet quere
Era pas mieg montat que la bèla a trespa**at
Se pausa sus son coissinet
Ne plora ne sospira
Quand plorarà cent ans sas amors non tornaràn
Lo jorn de son enterrament
Tot lo monde plorava
Duscas al capelan que plorara en cantant
En venguen de l'enterrament
Pa**a devant sa pòrta
Leva los uelhs en sus sas amors eron pas pus
Ba portarà un an un jorn
Lo dòl de sa mestressa
Portarà un an un jorn tot lo dòl de sas amors.