Aval aval dins un castel I a una tant béla filha Dis que vòl pas morir sens veser son amic Son paire per la consolar Lo galant mandet quere Era pas mieg montat que la bèla a trespa**at Se pausa sus son coissinet Ne plora ne sospira Quand plorarà cent ans sas amors non tornaràn Lo jorn de son enterrament Tot lo monde plorava Duscas al capelan que plorara en cantant En venguen de l'enterrament Pa**a devant sa pòrta Leva los uelhs en sus sas amors eron pas pus Ba portarà un an un jorn Lo dòl de sa mestressa Portarà un an un jorn tot lo dòl de sas amors.