Gelmiyorsa artık yardıma Bir zamanlar ağladığın omuzlar Soğumuyorsa kalbine akan kaynar sular Tanıyamıyorsa artık gözlerin Aynadaki şu sessiz ve yorgun adamı Kurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular Nefes alamıyorsan Açıklayamıyorsan Tutunamıyor Kanatlanamıyorsan Ve artık başaramıyorsan Olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu Durduramıyorsan artık adımlarını Hep aynı ıslak kaldırımlarda Sayamıyorsa parmakların geçen yılları Unutuyorsa artık ellerin Eskiden tuttuğu elleri Kayboluyorsa aklından tek tek isimleri Nefes alamıyorsan Açıklayamıyorsan Tutunamıyor Kanatlanamıyorsan Ve artık başaramıyorsan Cem Adrian: Olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan biraz uyu Sadece çocukken ölmek sırdır bunu bil Herşeyin farkındasındır Her sese dönüp bakarsın Büyümek, uyumak ve unutmak gibidir Ve büyüklerin dediği gibi Uyuman gerekir büyümedikçe Sağır ediyorsa sessizlik Ve kör ediyorsa aydınlık Sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi Yanıbaşında oturuyorsa yalnızlık bu gece Hep aynı saat takımını çalan bir düşman gibidir sesleri Ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende Unutabilmek için hepsini Biraz uyu