Zabranjeno Pušenje - Ljubav udara tamo gdje ne treba lyrics

Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvora Vode su tekle, a srne bi rekle raja eno malog Milana Vatra s ognjišta je grijala pet sjenki sa zidova, A na zidu Zvezda crvena, Bijelo Dugme i Sveti Nikola Pored kuće štala U štali sjeno ispod sjena maljutka Sestra se bila dobro udala A u brata firma krenula Al' otac je bio tmuran na dan Arhanđela Gavrila Govorio je svečano riječima predaka Mog dedu su jurili Turci, a vašeg Austrija Ja sam bježo od ustaškog noža, od tada sam sjed Opet je vrijeme da se Srpstvo brani puškom, Stante djeco u red Fazila je bila meka svila prava vila, samo bez krila Babo joj je trgovo kožom od Visokog pa do Goražđa U kući vazda osmjesi, baklava i puna tepsija Imala je četiri brata, četiri vita jelena Al' majka je suzna klanjala na prvi dan Bajrama Babo je zborio mirno, kao stari hadžija Mora se djeco braniti Bosna, naša jedina Zagleda se tad u brata brat, Nema sumnje počinje rat Bila je noć i bila je hladna smještena vješta zasjeda Akciju su vodila četiri brata, četiri vita jelena Odjeknu lelek klancima, prosu se krv rijekama Žive uhvatiše par momaka Živog i brata Milana Kontraofanziva kao što to biva bila je zestoka Srpsku vojsku vodio je lično pukovnik Slavko Lisica Noć se okrenu naopako, nema više ni svitanja Po srušenoj čaršiji lutao je Milan Tražeć brata rođena Al' umjesto brata ispod jorgovana stajala je lijepa Fazila Ti ideš sada samnom jasna su pravila Tvoja braća drže moga brata Slijedi razmjena Ništa ti se neće desit ako budeš pametna Al' ljubav udari često tamo gdje ne treba I kad joj se čovjek najmanje nada A kad ljubav udari strasno tu stiže i nesreća I u plamenu sve obično strada Pet dana je sjedila u uglu, kao pet stotina godina Pet noći od straha pet jutara bez dodira Šesti dan se u njima probudi luda bečtija Šesti dan, kao san, ljubav se rodila Blagi dodir usnama, jebena je sudbina Zar ti je mala Turkinja mozak popila Zar ti ništa ne znače srpstvo i Sveti Nikola Zar da ti brata na kolac nabiju, govorila je rodbina Zar ne znaš da je rat, đe ziviš ti Ona ostaje samnom jeb'te se svi I uzalud je stig'o haber da je spremna razmjena Uzalud je babo slao novce Vrati nam se jedina Moja je ovdje zadnja, ja ne idem od Milana Jer ljubav udari često tamo gdje ne treba I kad joj se čovjek najmanje nada A kad ljubav udari strasno tu stiže i nesreća I u plamenu sve obično strada Sve do zime nisu izlazili iz svog malog brloga Prokleti da su Milan i Fazila i od Boga i od naroda Kažu da ih je grijala neka đavolja ljubav vatrena Kažu da je ta vrela ljubav jedne noći kuću zapalila Gorio je strašan plamen iznad bosanskih planina A vojska tvrdi da tjela nisu nigdje nađena Neke babe su ih vidjele da lete poput anđela Primila ih je Amerika javio je novinar Reutera Ali nije znao tačno ko je dobio azil Milan i Fazila il' Milana i Fazil Jer ljubav udari često tamo gdje ne treba I kad joj se čovjek najmanje nada A kad ljubav udari strastno tu stiže i nesreća I u plamenu sve obično strada Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvora