William Shakespeare - Makbet Akt 1 Scena 4 lyrics

SCENA IV. Forres. Sala w pałacu. Przy odgłosie trąb wchodzą: KRÓL DUNCAN, Malcolm, Donalbain, Lennox, Służba. KRÓL DUNCAN Czy egzekucja Cawdora spełniona? Czy komisarze nasi powrócili? MALCOLM Jeszcze nie, królu, lecz miałem sposobność Rozmawiać chwilę z świadkiem jego śmierci. Na rusztowaniu zdradę swoją wyznał, O twe królewskie błagał przebaczenie, Swój żal serdeczny za zbrodnię objawił. Nic piękniejszego nie miał w swoim życiu, Jak chwila, w której z życiem się tym żegnał; Umarł, jak człowiek, co umrzeć się uczył; Skarb swój najdroższy oddał obojętnie, Jak liche cacko. KRÓL DUNCAN O nie, nie ma sztuki, Zdolnej na twarzy tajnie myśli czytać: Ja w nim zupełną ufność pokładałem. Wchodzą: MAKBET, BANQUO, Ross i Angus. Dzielny kuzynie, grzech mej niewdzięczności Na duszy mojej niby kamień ciężał, Tak się wysoko wzbiły twe zasługi, Że ich doścignąć nigdy nie wydoła Najszybsze skrzydło monarszej nagrody. Jakżebym pragnął, abyś mniej zadłużył! Aby zapłata moja i ma wdzięczność Mogły dorównać wszystkiemu, com dłużny! Teraz mi tylko wyznanie zostało, Że na me długi skarbów mych za mało. MAKBET Wierność ma, królu, i me posłuszeństwo Same się płacą, gdy ci mogą służyć. Twa rzecz przyjmować nasze powinności, A powinności nasze są dla tronu I dla królestwa jak dzieci i sługi; Gdy robią wszystko, co zdolne są zrobić Dla twej miłości i dla twojej chwały, Tylko należny pełnią obowiązek. KRÓL DUNCAN Witaj nam tutaj! Zacząłem cię szczepić, Dołożę pracy, byś z czasem zakwitnął. Szlachetny BANQUO, i twoje zasługi Równie są wielkie; świat się o nich dowie; Pozwól do moich przycisnąć cię piersi. BANQUO Jeśli tam wzrosnę, żniwo jest dla ciebie. KRÓL DUNCAN Przepełniająca moje serce radość Chce teraz w kroplach smutku się utaić. Synowie, krewni i wy, dostojnicy Najbliżej berła mego postawieni, Wiedzcie, że myślą naszą tron zostawić Pierworodnemu memu Malcolmowi; Dziś go mianuję księciem Cumberlandu. Lecz nie samotny ten zostanie honor, Na każdej bowiem zasłudze, jak gwiazdy, Mojej wdzięczności oznaki zaświecą. Teraz, Makbecie, śpieszmy do Inverness, Przyjaźni naszej silniej ścisnąć węzeł. MAKBET Każda godzina jest dla mnie straconą, Której nie mogę służbie twej poświęcić. Sam będę posłem twojego przybycia, Sam serce żony wieścią tą pocieszę. A teraz, składam pokorne me służby. KRÓL DUNCAN Zacny Cawdorze! MAKBET na stronie Książę Cumberlandu! Ten kamień, który zawala mi drogę, Przeskoczyć muszę, jeśli upaść nie chcę. Przymrużcie, gwiazdy, ogniste źrenice, Na czarne duszy mojej tajemnice! Niechaj mej ręki oko me nie widzi! Niech się czyn spełni, którym wzrok się brzydzi! Wychodzi. KRÓL DUNCAN Tak jest, mój BANQUO, wielka jego dzielność; Jego pochwała jest moim pokarmem, Jest mym bankietem. Śpieszmy teraz za nim, Już nas troskliwość jego wyprzedziła, Aby uprzejme dać nam powitanie. Nieporównanym >MAKBET jest kuzynem. Wychodzą przy odgłosie trąb.