Men går eg øven engene, der himmelen e vid Då sei te meg - for hendene e tome Då sei meg, onnekvinner i kornskurens tid: Kim gir meg sitt hjerta så ein blome? Kim gir meg sitt hjerta så ei glede og ein trøst Så ein duft så leke med meg øve kinnå Så eg på mine stiar mot forgjengelse og høst Ikkje reddast for den ytterste grindå?