UnknownArtist_UA - Delay lyrics

Όποτε μπαίνω σε ομάδα, νιώθω ηλίθιος Ανάμεσα σε πλήθος από ηλίθιους, νιώθω λίγος Πετάξτε λίθους για την προσβολή του ήθους μα πια δε γράφω στίχους, γράφω για να μην τινάξουμε κεφάλια, τι ειρωνία εδώ γαμάμε κεφάλια με μανία, πιο πολύ απ'τα εργοστάσια Βιομηχανικές ομάδες κι οπλοστάσια βιομηχανικές ομάδες και παράσιτα άστα αυτά, είναι καυτά Κι αυτά τα αυτιά, βαρέθηκαν να ακούνε μαλακίες μαμά Πετάμε πάνω απτη μητρόπολη σαν πολυκατοικίες και μετράμε ποσοστά Πόσο στα δέκα μου δίνω, ρε συ δεν είμαι σωστά Τι να σώσω από μένα, τι να δώσω σε μένα μετά Να ζωγραφίσω καμβά με τα χρώματα του κόσμου Όνομα δώσμου, μα- δεν θυμάμαι ονόματα μονάχα αρώματα, κανέλας και δυόσμου Όλα είναι εμπρός μου και ο εχθρός μου ο θεός μου Το τι πίστεψα, το τι 'μαι, το τι με ψυχή το στήριξα Μα δεν αξίζω Δεν αξίζω τίποτα, γι αυτό δεν θα το βρω όσο κι αν πασχίζω Όσο γυρίζω να σε βρω εσύ δεν ήθελες Στο δωμάτιο θα πεθάνουμε τουλάχιστον ας ακούσουν κι οι γείτονες Ό,τι σκεφτώ είναι παράλογο στη φωνή βάζω delay γιατί κάνω διάλογο- στο βάθος μια φωνή να λέει άλλο γω κι εσύ αλλά γω κι εσύ το ίδιο, ένωσέ τα μαζί πάνε, πάμε Ό,τι σκεφτώ είναι παράνομο στο χαρτί βάζω μαχαίρι γιατί δεν κάνω διάλογο- στο βάθος μια φωνή να λέει άλλο γω κι εσύ αλλά γω κι εσύ το ίδιο, χώρισε τα κι η οργή μου μένει Είμαι ό,τι χειρότερο μπορείς να συναντήσεις Ο σκύλος μου αυτοκτόνησε γιατί έψαχνε λύσεις Τα παιχνίδια μου χαλάσανε κι έχουνε πια αισθήσεις Αφού δεν έχω επαφές, θα παίξω με τις κλήσεις Μην απαντήσεις. έτσι κι αλλιώς είμαστε μόνοι Το βράδυ μην αργήσεις, περιμένω στο σαλόνι, κι ας ξέρω θα με στήσεις αυτό ήταν διφορούμενο πατώ πάνω στο νούμερο.. και βγαίνουν άνθρωποι - συγγνώμη για τo προηγούμενο σε γουστάρω λόγω χρόνου μωρό μου κι ας είμαστε άγνωστοι Δεν ξέρω αν λέω ψέματα ή αλήθεια, μια γραμμή Είναι μονάχα λέξεις, μα οι λέξεις έχουν δύναμη Είμαι ένα κράμμα από οργή Ένα πράμα που θα βγει και ήδη βράζει κάθε αυγή Πώς να ήμασταν μαζί? Πως να βλέπαμε τη γη? Τι'ναι αυτό που σ ενοχλεί, κάνε λίγο υπομονή, κάτι καλό θα ρθει... είμαι πολύ ρομαντικός για να γελάω ακόμη μωρό μου ο χρόνος μας τελειώνει το ίδιο κι εσύ μες στο σαλόνι Ό,τι σκεφτώ είναι παράλογο στη φωνή βάζω delay γιατί κάνω διάλογο- στο βάθος μια φωνή να λέει άλλο γω κι εσύ αλλά γω κι εσύ το ίδιο, ένωσέ τα μαζί πάνε, πάμε Ό,τι σκεφτώ είναι παράνομο στο χαρτί βάζω μαχαίρι γιατί δεν κάνω διάλογο- στο βάθος μια φωνή να λέει άλλο γω κι εσύ αλλά γω κι εσύ το ίδιο, χώρισε τα κι η οργή μου μένει