[Verse 1:Invictus] Ξυπνάς στα 30 σου βυθισμένος στα πρέπει Το μόνο που γέμισες, η κάποτε άδεια τσέπη Εμπειρίες δεν μάζεψες,δεν κατάλαβες την τέχνη Ποτέ σου δεν έκανες ό,τι σου έκανε κέφι Είσαι μόνος δίπλα στην ρηχή γυναίκα σου Έχεις απωθημένα, μαζεμένα απ'τα 10 σου Δεν έχεις τίποτα να πεις σε φίλους,για φαντάσου Μόνο περιστατικά απ'την καλή δουλειά σου Τα βράδια ανούσια και παίρνεις χάπια Υπνωτικά και για χαρά αφού συναισθήματα άδεια Λες πως σε έκανε βράχο η δουλειά σου(ΝΑΙ) Αφού πετροποίησε τα συναισθήματά σου Η έξοδός σου δείπνο με διοικητικά στελέχη Δεν πας γιατί σ'αρέσει, μα πας γιατί πρέπει Το μυαλό σου πάντα κάπου, μα κάπου τρέχει Κι όχι στην γυναίκα σου που για λεφτά σε έχει Πας πολλά μα πολλά επαγγελματικά ταξίδια Στα ξενοδοχεία κλαις και πίνεις πολλά ξίδια Το κρεβάτι σου είναι γεμάτο με φίδια Κάθε βράδυ εφιάλτες και τα πρωινά τα ίδια Κι όλα αυτά επειδή δεν ακολούθησες τα θέλω Ο κόσμος σου,ψυχικώς και μη, ένα μπουρδέλο Παντρεύτηκες για μόστρα ένα όμορφο μοντέλο Που σε έχει για να καλύψει τα δικά της θέλω