Tzamal - Αμάρτωλη Πόλη lyrics

[Intro] You dont make up for your sins at the church You do it in the streets You do it at home The rest its bullsh** and you know it! [Ρεφραίν] Αμαρτωλή πόλη άγγελοι και διάβολοι πριν την ανατολή εδώ αλλάζουν οι ρόλοι τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας [Κουπλέ 1: Τζαμάλ] Γενιά της μπίζνας, χέρι με χέρι και ας είσαι αρτίστας το νου σου στο ρευστό που είναι το φάρμακο της πείνας μα και το ξιπασμένο πρόσωπο της χλίδας μιλάτε για μπάρες και άρες μάρες κουκουνάρες μιλάμε για τον ένοχο, που πιάστηκε στις σκάλες μιλάμε με βαριά και μεγάλα ραπ για άνδρες αληθινά παλεύουμε τρεις φόρες αγαπάμε εύκολα μαλώνουμε και μία ξεσπάμε λένε πως αν το ονειρευτείς τότε μπορείς να το κάνεις το πιο όμορφο τους άλλοθι μέχρις ότου πεθάνεις προσπαθώ και 'γω, για τις ψεύτικες ανάγκες μου με βάλανε στο κάδρο τους, κάρφωσαν τις παλάμες μου ανθρώποι ξενιτεύονται μόνο με μια κατάρα ποτέ να μην γνώριζανε, μάνα σαν την Ελλάδα έχω νύχτες δει, μεγάλους άνδρες να κλαίνε τη μέρα δεν το λένε, ακούς ξένε; ακούσαμε τόσα πολλά, ξεχάσαμε ποιοι φταίνε τώρα μετά το έγκλημα τις αποδείξεις καίνε χαζεύουμε και μεις σαν υπνωτισμένοι σαν πυγμάχοι ζαλισμένοι, που ψυχή δεν τους μένει και μην μου λες είμαστε λίγοι εσένα που η άκρη σου, χαίρετε όταν σε σμίγει γιατί σε κλέβει ρε βλάκα στο ζύγι χιλιάδες πουλιά, όχι αποδημητικά μεγαλωμένα εδώ, ντόπια ελληνικά έχουν μια γλύκα παραπάνω, απ'τα δικά σας λεφτά ΤΖΜΛ το ξέρει η πλατεία, ΤΖΜΛ γαμιέται η αστυνομία [Κουπλέ 2: Μικρός Κλέφτης] Ανάμεσα απ'αγίους και δαίμονες, δεισιδαίμονες ιδέες έμμονες, μόνος στην δύση απέμεινες πρόβατο απόλωλο γύρνας κομμάτια ρε μαλάκα, μες στη χώρα των αμαρτωλών το έγραφα δίχως να σκέφτομαι πολλές φορές πετάμε αλλά μαθαίνουμε όταν πέφτουμε πετάς για αλλού θέλεις να δεις πόσο μετράς και αλλού; τσάκαλε, πρόσεχε τι είπαμε φίλου φωνή, όχι δάσκαλου οι φιλίες, οι εχθρές, οι αιτίες μας η ζωή μας, γλυκιά, σαν τις αμαρτίες μας γιατί ο ντόρος κρύβει κάτι φθηνό το'δα από σπόρος, στήνεται αληθινό τι ρε; πάνε γαμήσου πιο εκεί που είναι κι' δικοί σου τρελός είναι αυτός που διαφωνεί στην λογική σου ακόμα, για εμάς είναι αγώνας χαμογελάμε στραβά, στον αιώνα της εικόνας αμφισβητώ την αντίληψη που έχει το μάτι τους εδώ μικρομεσσαίοι ακόμα ψάχνουνε την άκρη τους δεν με εκπλήσσει που η κρίση αποδεικνύει πως οι φτωχοί είναι στην ψυχή πιο κροίσοι σ'είπανε ελεύθερο ε; ποιος ότι θέλει κάνει; κοίτα στα μάτια την πι' οπλισμένη κάννη γυρνά στα στόματα, σαν ελληνικό ντουμάνι και ότι αγαπώ, έχω σαν το Θερμαϊκό, λιμάνι [Κουπλέ 3: Ζήνων] Έξω στο όμορφο σκοτάδι να πάρω τις ανάσες μου ότι μου ανήκει να το πάρω τις αμαρτίες ξέπλυνα με το αίμα μου ότι έζησα, έκανα, μάρτυρα το βλέμμα μου Βαλκάνια κόλαση, το σκηνικό εν πόλεμο τώρα που χάθηκε η βιτρίνα τι θα κάνεις; Ελλάδα ανάμνηση, έχουμε πόλεμο και συ μπροστά σε ένα γυαλί το απολαμβάνεις κόλλα και ξανακόλλα με τα αδέρφια μυαλό δεν έβαλα, μητέρα, έχω ντέρτια με θυμάμαι δώσε-πάρε, πάρε-δώσε για να ζήσω ότι χτίζω το γκρεμίζω, και ξανά πάλι αρχίζω λέρα πάει να πει, εθισμός στην αλητεία στην τρέλα Ζη, μου είπανε βάλε μια τελεία στο τμήμα δύο με τράβηξαν, τα ήπια στην πλατεία σεκεμέ καντάρ τη λέει η αστυνομία κάτι αξίζω, θα το πει η ιστορία έκλεψα τη παράσταση, μου χρέωσαν ληστεία από σπόρος στο παιχνίδι, πάντα μέσα στον αγώνα συμπεριφορά ηγέτη, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα [Ρεφραίν x2] Αμαρτωλή πόλη άγγελοι και διάβολοι πριν την ανατολή εδώ αλλάζουν οι ρόλοι τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας