Düşünce suçundan yargılanmak gibiydi O kadar düşündüm ki seni, suçlu ben oldum Üzülme, uğruna yaralanmak güzeldi Topladım kalanları, tek eksik ben oldum Bu son olsun, bu son yanış Son aldanış bu, son kaçış Dönmek yok artık Alışmak var adı yalnızlık Anılar yok artık, olmayacak bir daha Bıraktığın eşyalar dağılmış dört yana Biliyorum canın yanacak kalan cevapsız sorulara Gidiyorum ardımda iz bırakmadan, son defa