Stixoima - Διπλo Mαξιλάρι lyrics

Κλειστά παράθυρα σιωπή μεσημεριού/ Και στην γυαλάδα ενός χεριού κοιτάζω όσα δε κατάφερα/ Κι εκει στο δίπλα μαξιλάρι είναι αυτή/ Με κάθε πόθο της κρυμμένο στο συρτάρι με τα διαφορά/ Μες τα στήθια μπετό, απ’ τον πρώτο εμετό/ Και από τον πρώτο πυρετό την πρώτη αρρώστια μου/ Στην καρδιά της χλιδή, απ’ το πρώτο φιλί/ Και απ’ την αριστερή θηλή μέσα στο στόμα μου/ Και κείνη την στιγμή την θάλασσα ερωτεύτηκα/ Την μανά την γυναικά και το γάλα που ηπία ρεύτηκα/ Και ίσως για αυτό αυτή η γη είναι στρογγυλή / Γιατί ο κύκλος είναι σχήμα θεϊκό όπως ονειρεύτηκα/ Και εγώ σε πέλαγα, έπαιζα γέλαγα/ Και αυτή κλεισμένη σε μια άδικη αμφίεση/ Και κείνο το κορίτσι έγινε γιαγιά/ Που στο χαμόγελο φορά την πιο γλυκιά της καταπίεση/ Εκεί στο δίπλα μαξιλάρι το δεξί/ Κοιμούνται όσα στην καρδιά της πάντα έκρυβε μια βασίλισσα/ Και εγώ ένα πιόνι σε μια ασπρόμαυρη γη/ Που δε το άκουσες ποτέ όσο δυνατά και να σου μίλησα/ Και αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει ανέμους φαντασίες και έρωτες παράνομους/ Και αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει διάβολους φόβους και λογούς τόσο παράλογους/ Και αυτή στο δίπλα μαξιλάρι κάνει τάματα ξυπνά και μαγειρεύει απ τα χαράματα/ Κάνει στο δίπλα μαξιλάρι μεροκάματα, πνίγει φιλιά μέσα στα δάκρυα και στα κλάματα/ Γυρίζω πλευρό, δεξιά της εγώ/ Και στην αριστερή πλευρά κοιμάται η καύλα μου/ Και από τα πιο μεγάλα βάθη ως τον αφρό/ Εκεί επιπλέω όσο δίπλα σιωπηλός κάνω τη βάρδια μου/ Σαν το γλυπτό εκεί στο δίπλα μαξιλάρι αριστερά/ Κοιμάται ο άνθρωπος ο φίλος και η λύση μου/ Και εγώ της λύνω έναν κόμπο την φορά/ Όπως και εμένα η τέχνη διορθώνοντας τη φύση μου/ Αναπνέει βαθιά, με δυο χείλια υγρά/ Και αυτή την μυρωδιά που πήρε από την μάνα της/ Και κάθε της καμπύλη μοιάζει με γκρεμός/ Και εγώ ζητιάνος που ζητάει μια θέση μες το θαύμα της/ Και δε χωράνε όρκοι μέσα στους σπασμούς και τους σεισμούς/ Που της προκαλεί το απόγονο το πλήθος μου/ Πριν ξημερώσει θα με φάει σαν θνητό/ Σα τη σκηνή των λουλουδιών σε μια ταινία για το τοίχος μου/ Στην ψυχή της σπαθιά, και η ψυχή μου βαθιά/ Μα πως να σβήσω τη φωτιά μέσα στο σώμα της/ Και από την σάρκα την καυτή ως την καρδιά την ψηλαφίζω/ Αλλά πέφτω στα καρφιά που έχει στο στόμα της/