Stixoima - Aετός και Aρκτος lyrics
Τα ψάρια στέκονται βουβά μέσα στο χρώμα της/ Κι η σμέρνα μες στον ύφαλο γεννοβολάει το πτώμα της/ Κι όλα τα κύματα της γης εξαφανίζονται/ Οι θάλασσες ισιώνουνε κι οι άνθρωποι θερίζονται/ Κι αυτοί οι αστερισμοί μπλέκονται και συμπλέκονται/ Αρκούδα κι αετός που αντιμέτωποι έρχονται/ Και κάθε που συμβαίνει αυτό οι πόλοι σείονται/ Ξερόνησα γεμίζουνε και κοινωνίες διαλύονται/ Κι όταν χτυπάει αυτή η αρκούδα όλα ισόπεδα/ Κι οι γύρω αστερισμοί διαλέγουνε στρατόπεδα/ Κι όταν ορμάει ο αετός χιλιάδες χρώματα/ Λαοί μετακινούνται και εκείνη γεμίζει πτώματα/ Και ξεφτιλίζονται άνθρωποι ενώ πεθαίνουνε/ Και όσα σήμαιναν τα λόγια δε σημαίνουνε/ Αυτή ειν’ η ώρα που οι φονιάδες δε δικάζονται/ Εμφύλιοι ετοιμάζονται και κοινωνίες διχάζονται/ Και σαν κορμιά την αλήθεια διαμελίζοντας/ Είναι λαοί που φασίζουν αποφασίζοντας/ Αυτήν την ώρα τα λεφτά φεύγουν σφυρίζοντας/ Ο αετός ουρλιάζει κι η αρκούδα κοιτάει γρυλίζοντας/ Τυφώνες και σεισμοί και δυο αστερισμοί/ Στέκονται απέναντι μαντεία που τα ρίχνουν χρησμοί/ Αυτή είν’ η ώρα που χωρίζεται ο καρπός από τη φλούδα/ Κι η ώρα που παλεύει ο αετός με την αρκούδα/ Πολέμοι και λιμοί, σαν ήρωες σα δειλοί/ Η ώρα έφτασε κι ακόμα δεν το πήρες γραμμή/ Αυτή είναι η ώρα που φορτώνουν τη Λάρισα και τη Σούδα/ Η ώρα που παλεύει ο αετός με την αρκούδα/ Αυτή είν’ η ώρα που σπίτια ισοπεδώνονται/ Που στρατηγοί δοξάζονται και άνθρωποι σκοτώνονται/ Αυτή είν’ η ώρα που όλα επιβεβαιώνονται/ Που σάλπιγγες ουρλιάζουνε και ιππείς ελευθερώνονται/ Και όλοι οι γυάλινοι δέκτες εκπέμπουν ψέμματα/ Κι οι αποδέκτες αποκτούν τα πιο σκληρά τους βλέμματα/ Και βγαίνουνε γενιές που όλο ευνουχίζονται/ Που δύσκολα φαντάζονται, δύσκολα οραματίζονται/ Κι όπως ο αετός χτυπάει από πάνω της/ Αυτή η αρκούδα περιμένει μες στο πλάνο της/ Αυτή είν’ η ώρα που ο θάνατος φτάνει εδώ/ Κι αυτοί οι δυο δικαστές σχίζουνε χώρες στα δυο/ Κι είναι παιδιά που γεννιούνται μέσα στον πόλεμο/ Αυτή τον πιάνει απ’ τα φτερά κι αυτός την πιάνει απ’ το λαιμό/ Στρατοί, σημαίες, φέρετρα και μετάλλια/ Ζούγκλες εξαφανίζονται κι ανάβουν τα μυδράλια/ Κι αυτή η μάχη όλο αρχίζει ξανά/ Ο λέοντας όλο μικραίνει κι ο σκορπιός ξεκινά/ Γι’ αυτό εξοπλίζουν τη Λάρισα και φορτώνουνε τη Σούδα/ Γιατί εδώ παλεύει ο αετός με την αρκούδα/