Toen ik klein was, was de hemel Ergens boven in de lucht En je kon er enkel komen Met een allerlaatste zucht Iedereen droeg witte lakens En je lieps langs gouden straten Over pleinen met fonteinen Vol met rode limonade En je vloog door witte wolken En een engel hield je vast En je kon op water lopen Want het water was van glas Iedereen was daar gelukkig Nooit meer honger Nooit meer pijn Had je hier alleen elende Daar zou alles anders zijn Maar ik weet niet meer Waar de hemel is Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven Toen zag ik de hemel Met de ogen van een kind Maar die is voorgoed verdwenen De hemel is verdwenen Ik werd ouder en geloofde In een an'dre fantasie En ik volgde Zarathusta Met een soort van anarchie Want ik vloog over de wolken Naar een land hier ver vandaan Maar ik zag geen gouden poorten En ik zag geen fonteinen staan En ik weet niet meer Waar de hemel is Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven Soms zie ik de hemel In de ogen van een vrouw Maar dat duurt meestal maar even De hemel duurt maar even