Stef Bos - Kroniek van een dorp lyrics

In de jaren van de onschuld Was dit dorp een mooie vrouw Aan haar voeten lag een haven want Zij was met de zee getrouwd In een uithoek van de wereld Ging zij traag haar eigen gang En het gewicht van de seizoenen Hield de jaren in balans Zij zag de kleine kinderen spelen Zij kende al hun stille dromen Zij zag ze langzaam ouder worden Op het plein onder de bomen Waar de oude mannen zitten Die alles zien in perspectief Zij zag de stille kracht van vrouwen Zij zag de pijn die niemand ziet Zij had de hartslag van de jaren Door de eeuwen heen geleerd Zo lag zij ergens op een eiland Stil en in zichzelf gekeerd Want met de zee als haar geliefde Sloeg zij zich overal doorheen Zo bleef alles bij het oude Tot de Nieuwe tijd verscheen De Nieuwe tijd bracht mooie dingen In zijn wagen met zich mee Een glazen doos met licht van binnen Waaruit een vreemde naar je keek Die vertelde wat er ergens Op de wereld was gebeurd Eerst was alles nogal wazig Daarna helder en in kleur Het hele dorp werd opgewonden De Nieuwe tijd kreeg veel krediet De jongen mensen revolteerden Ze wilden andere muziek En de oude grijze mannen Zeiden laat het maar begaan Het is alleen maar een bevlieging Je kunt niet lopen op de maan Je kunt Niet lopen Op de maan De oude mannen zijn verdwenen Onder de bomen op het plein En op terra**en zitten vreemden Die hier niet geboren zijn Nu draagt het dorp valse wimpers Om de wereld te verleiden En in een straat vol neonlicht Ligt ze platvloers voor het grijpen En de zee haar oude liefde Ziet haar snel ten onder gaan Het kan hem wit maken van woede Zij trekt zich van de storm niets aan Want de wisselkoers is hoger Dan de golven bij slecht weer Het zal misschien nog eeuwen duren Voordat de rust is weergekeerd In de jaren van de onschuld Was dit dorp een mooie vrouw