Stef Bos - De laatste trein lyrics

Ze drijven zoals wrakhout op een stille oceaan De stroming en de wind alleen bepaaldt waarheen zij gaan Ze vechten nergens tegen en ze willen niemand zijn Ik zie ze staan ze wachten Op de laatste trein Ooit waren zij de schepen die met zilver overladen De stormen overwonnen op de terugreis naar de haven Totdat zij op de klippen van de liefde stukgeslagen zijn Nu doden ze de tijd en wachten op de laatste trein Degene die hen zal bevrijden is niet ver meer hier vandaan Het is een zwarte prins van ijzer met een hart zo koud als staal Ze zullen hem omhelzen en als dan het licht verdwijnt Zijn ze meegenomen door de laatste trein Ik ken niet hun verleden maar ik ken wel het gevoel Het lege voortbewegen zonder denken,zonder doel Misschien heb ik geluk gehad,misschien had ik ook minder pijn Ik ken alleen maar de gedachte Aan de laatste trein Ik zie de tijd voorbijgaan op een leeggewaaid perron Het is nu bijna middernacht en stil in dit station Ik laat ze achter mij de doden,de doden die nog levend zijn Ik hoor hem in de verte Daar komt De laatste trein