Eins og miðin kalla út skipin, Eftir stormasamar nætur, Hvert ég á braut Hvert sem nú toga fætur. En pú kallar eftir mér, pú býður mér skól. Pú ölduna brýtur, pú býður mér griðarstað. Og hvering sem allt fer, á myrkustu stund. Pú varst ljós i storminum. Ég rambaði einn í själfseyðingu, sál mín er nú feig. Nú virtist svart, nú allt er orðið kalt. Ég inn í myrkrið steig, sál mín er nú feig. Myrkrið vék á brott, pú varst ljós í storminum.