Sólbrot yfir nátthaga, Læðist sifji nætur, stelur minni sálarró. Þögnin þung sem blóð, Brestur tónn eitt sinn f*gur. Kyrrð à vetrarrÃki. Myrkrið mýkir glætan gul, Gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný, Nóttin þung sem blý. Fönnin kæfir sumarilm. Vetur tekur yfir. Vonin kom með vorinu En lifði ekki lengi hér á Góumánuðum, Dó à ánauðum, Stoltið drap þá veiku von. Kyrrð à vetrarrÃki. Rökkvar yfir lÃfi okkar, Úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin, Hjartans vorboðinn, Nú grafin er à fönn. Vetur tekur yfir. Mjúkir tónar mosans sofa à djúpu vetrarhúmi, Dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum. Sefur illum svefni, à hvaða litum dreymir þig? Læðist litlaus nóttin kannski inn à huga þinn? Ekki fann ég guð à gömlu bókaskruddunum, Né hamingju à flösku, ekkert lýsti mÃna leið. Drápu niður fæti illar draumfarir. Samviskan nagar sálarhræ à illri neyð.