Eins og dalalæðan Skreið um hlíðarnar, Við læddumst hljótt um stræti borganna. Frá óttu fram á miðjan morguninn Hljóðrænt myrkur streymir um mín vit. Á dauðans vængjum svíf Fram á rauða nótt. Á dauðans vængjum svíf. Frá náttmáli uns dagur r's á ný, Með ljós í flösku fram á rauða nótt, Við drukkum í okkur fegurðina. Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex. Á dauðans vængjum svíf Fram á rauða nótt. Á dauðans vængjum svíf.