Kvifor alt hatet det undrast eg på Vreiden og sinnet for noko som gjekk gale Eg er ikkje betre Det syd i sjeli Eg ser ingen ende Arvesynd vert det kalla Den giftige gåva frå faren år sonen Slik hev det vore men det må ikkje vera I hugstolen ligg bergingi hjå han som lækjer sjeli Den er ikkje sterk som berre kann neitte Den stend ikkje stødt som aldri stend åleine For å kjenne seg sjølv må ein skoda inn i hugen Godlyndt er eg ikkje men klårsyndt vil eg kallast Eg segjer kva eg såg lag på lag med hat Og nedst der ligg sorgi Mange tåror hev eg gråte for kvende og for vener for dei gamle som fór Eg sit i himmelromet Argentina under meg stjernone yver meg Det er skya i sjeli