Kem ég enn af köldum heiðum kæra fljóð, til þín. Frerasvip á fannabreiðum fengu stefin mín. Ég hef reikað eftir ísum allan veg til þín til að kveikja von með vísum. Var nú þörfin brýn. Hríðarvöldin vetrarríku villtan tróðu dans; von að köld í veðri slíku væru ljóðin manns. Blik frá rauðum ástareldi eftir nauðir mér sumarauðugt sólarveldi síðan bauð hjá þér. Ástin meðan öllu réði okkar geði hjá allt var kveðið eins og gleði entist héðan frá.