غریبه سیاوش قمیشی ﻣﺴـﺎﻓﺮ ﺷـﻬﺮ ﻏﻤﻲ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﻣﻲ ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﺖ ﭘﺮ از ﻏﻤﻪ ﻏﺼـﻪ داري ﻳـﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ دوﺳﺖ داري درد دل ﻛﻨﻲ دﻟـﺖ ﮔـﺮﻓـﺘـﻪ از ﻫـﻤـﻪ ﻏﺮﻳـﺒـﻪ ﺗـﻮي ﻏﺮﺑﺖ ﻧﮕﻲ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑـﮕﻲ ﻣﻴـﮕﻦ دﻳـﻮوﻧـﻪ اﺳﺖ ﺣﺮﻓﺎش ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﺗـﻘـﺼـﻴـﺮ آدﻣـﺎ ﻧـﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درد، دوا ﻧﻴﺴﺖ آﺑـﻪ و ﻧـﻮن و ﻧـﻔﺲ ﻛﺠﺎ اوﻣﺪي ﺗﻮ ﻗﻔﺲ ﺗﻮ ﻫـﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻫﺎ ﺳﺮ دو راﻫﻲ ﻣﻮﻧﺪي و دل رو ﺑﻪ درﻳـﺎﻫﺎ زدي ﮔـﻔﺘﻲ ﻏﺮﻳـﺒـﻲ ﺑـﻬﺘﺮه واﺳﻪ ﻫﻤﻪ در ﺑﻪ درا اﻳﻦ دﻳﮕﻪ راه آﺧـﺮه ﺗـﻮ ﺷـﻚ و ﺗـﻮي ﺗﺮدﻳﺪ ﭼﺸﻤﺎت ﻛﺠﺎ رو ﻣﻲدﻳﺪ ﺗـﻮ ﺷـﻚ و ﺗـﻮي ﺗﺮدﻳﺪ ﭼﺸﻤﺎت ﻛﺠﺎ رو ﻣﻲدﻳﺪ ﻏﺮﻳـﺒـﻪ ﺗـﻮي ﻏﺮﺑﺖ ﻧﮕﻲ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑـﮕﻲ ﻣﻴـﮕﻦ دﻳـﻮوﻧـﻪ اﺳﺖ ﺣﺮﻓﺎش ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﺗـﻘـﺼـﻴـﺮ آدﻣـﺎ ﻧـﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درد، دوا ﻧﻴﺴﺖ آﺑـﻪ و ﻧـﻮن و ﻧـﻔﺲ ﻛﺠﺎ اوﻣﺪي ﺗﻮ ﻗﻔﺲ *****