Masalar dolu ama çekmecem boş Ölmek istiyorum dertlerden çok Semaya bakar eller kayboldu Sevemiyorum artık tek neden yok Hiç gelen yok yine tekneler boş Günler karanlık geceler loş Yeni bi ritimdir aklıma eklenen Artık kalbime beklenen de yok Sevemem yerine bi başkasını Göremem kendimi kendimden Başlamaz artık biten ritimler Lügattaki sözler biter ve dinler Deneyselleşen tahminler bile Söndü gitti yine takvimden Ölümselleşen hayatlarda ben Duramam bi saniye vaktimden Diktim gözleri duvarıma baktım Baktığım gözleri fazla abarttım Hissiyat elleri oldu karanlık Verdim sözleri karanlık aldım Arafta kaldım, düşleri kandır Sensiz gecelere kendini yazdır Geldim güneşine defteri baygın Bunlara artık kalmadı saygım Uzaklardayım dilimde sen yine Küsüp gittiler gülümsemem diye Gülümsenenlere gülümsemem ben Gülersem elbet ölüm sebepler Ölümse bekler kapımda Gülümse gelmez yakınsa Ölünen gözlere bakamaz oldum Yakında değil bana takılma Sizlere sanırım fazla inandım Açtım çukuru da kendime kazdım Kimseye asla tuzak kurmadım Bize inanın ama uzak durmayın Akılda tek soru sen niye yoksun Göremeyen gözler gülüşüne yoksun Bakışına doysun gülümsediklerin Gelemedim ölüm bana bırak dedi Gökyüzü artık açılamaz asla Rengini kaybetmiş tuza basma Tuttuğum eller fazla uzaklar Bi günde değişir kendini kasma Kaldır ömrünü koy kenara yine Geri getiremez seni kinayeler Ölüm vakitsiz ben yine durmam Yana yana gelmedin eridi bu mumlar Kaçtığı karanlık kendi gölgesi Bugünden ibaret yoktur ertesi Kördüğüme kısılan sesimdi benim ama Gördüğüm şeylerin acıya bilenmesi Sardığım yaraları açamadı tuzlar Açtığın yaraları kapamadı kumlar Acıya direnmek sabırları zorlar Zulüm karşısına engele uğrar Doğan ayın ışığını attı camdan ama Dolunayın ışığını verdiler bana Attım gökyüzüne seni kattım Baktım aşıklar baktılar sana Telefonum artık gereksiz oldu Yollar bile yine sana gitmez Baktım gülüşüne esir oldum ben İstediğin yere git dertler bitmez