[Kουπλέ1] Πρώτα απ'όλα, μόνο του με βρήκε το πάθος Είχα σκυμμένο κεφάλι κι εκείνο ήταν χλωμό Ντυμένο στα μαύρα, μάτια βουρκωμένα Δεν είχα τίποτα να κάνω και το πήρα αγκαλιά Μα το ένοιωθα να σπαράζει στα δικά μου χέρια Και να λιώνει σαν τον πάγο όταν έχει ζεστασιά Και στο αίμα μου σαν να εισέβαλαν τα υγρά Να μου λέει πως θα εμφανιστεί όταν θελήσει αυτό ξανά Παραδίπλα, γελούσε το «Μίσος» με την «Ζήλεια» Ήταν η μόνη παρέα που μπορούσα να διακρίνω Ερχόταν προς τα εμένα, ένοιωθα ήδη την αντιπάθεια Κι όσο ερχόταν δεν μπορούσα να την αποφύγω Εκεί κοντά ήταν φίλοι μου, που σκότωναν την Μοναξιά Μα ένα κομμάτι της ξέφυγε-έψαχνε για παρηγοριά Μετά άναυδοι κοιτάζαμε κάτι μακάβριο Ήταν ο Φόβος που καταβρόχθιζε το αύριο [Ρεφρέν] Στα όνειρα βρίσκω παρηγοριά όταν με παίρνει ο ύπνος τα κάνω να φαίνονται ζωντανά κι ίσως τα ζήσω ξύπνιος [Κουπλέ2] Ξαφνικά- χάθηκε το μαύρο ως δια μαγείας Κι έπειτα- με πήρε σύννεφο σωτηρίας Ένοιωθα σαν να ανέβαινα στη γη της επαγγελίας Φλέρταρα.. με τις σκέψεις της αισιοδοξίας Έτρεχε προς το μέρος μου η Ευτυχία μου λέει: «δεν θα με συναντάς πολύ με τα υλικά αγαθά» Έχεις τον στόχο σου, αυτόν κάνε επιθυμία Κι έπειτα θα περνάμε μερόνυχτα αγκαλιά Με συνάντησε ο Έρωτας μου λέει high-5 Κι όλα εντάξει, με το χαμόγελο ως τα αυτιά Μα παρακάτω, διακρίνω την Αγάπη Ούτε καν να μου μιλήσει, μου γυρνάει την πλάτη Κάνω κίνηση να της μιλήσω μα με σταματάει η Ελπίδα Μου λέει «θέλει τον χρόνο της, δώσε της τον πρώτα» «πάνε χρόνια...πόσο θέλει ακόμα» «μην χάσεις την πίστη σου» μου λέει και ξυπνάω απ'τον ιδρώτα [Ρεφρέν] x2