تو چه مظهری که ز جلوهی تو صدای صیحهی قدسیان گذرد ز ذروهی لامکان، که خوشا جمال ازل خوشا ز شکنج زلف تو هر شکن، گرهی فتاده بـه کار من ز گره گشایی زلف خود، تو ز کار من گرهی گشا (۱)نفحات وصلک اوقـدت، جـمرات شوقک فی الحشا (۲) ز غمت به سینه کم آتشی که نـزد زمانه کما تشا چه جفا که "جامی" خسته دل ز جدایی تو نمیکشد قدم از طریق وفا مکش سوی عاشقان جفاکشا