M. Vasalis - Fanfare-corps lyrics

De lucht scheen blinkend door de blaren, bleek en volmaakt als glas geslepen. Met vaste manlijke gebaren werden de horens aangegrepen, en luidkeels, zonder enig schromen spoot de muziek tussen de bomen; heldhaftig, trots. Een onverbloemde voor elk verstaanbare muziek, die aan het ademloos publiek ieder gevoel met name noemde. En even plots werd dit geklater gedempt, twee koopren kelen weenden... - over het donkergroene water gleden twee smalle witte eenden geluidloos als een droombeeld voort - De horens, smekend en gesmoord schenen hen dringend iets te vragen, hen volgend met haast menslijk klagen. Een warm en onverwacht verdriet, eerbied voor de gewoonste dingen, neiging om hardop mee te zingen, en dan te huilen om dit lied ontstond in mijn verwend gemoed. Ik voelde me bedroefd en goed.