Aldri før hadde han fått auge på eit venare syn Den ma**ive asken strakk seg godt utover hei Med greiner som grodde langt utenfor himmelens bryn Han merka brått at hans kjøtgeir hadde lagt seg på snei Stamtreet tillot at Valfader tilnærma seg Som om det visste kor alt skulle bæra på veg Røttene slynga seg rundt og vikla seg inn Harpiks og sevja rant ut av den hardaste knopp Ravnguden ynda at kvistar fór inni hans sinn Blader og bark fortærte hans kropp Spidda nedenfra, Brun kjente seg ekspandert Ein kartartisk seanse som varte ni netter lang Midt mellom glede og ve blei han eksaltert og han gispa der han hang Han lekke som ein sil Dendrofil for Yggdrasil Ygg for lenger ned mot det svartaste djup I bunnen av holet såg han eit strålandes skin Med sine siste krefter tok han eit svalestup Der oppdaga han visdom i form av sigil Då Odin kom til hadde han komt over heile sitt kjød Med ny forstand sank han ned ifra askekall Han må ha visst godt om den sikre død Då han ga fra seg sin viten til Heimdall