Karanlıktan korkan bir kadın Ağaçlı yolda yürüyor Geçmişten çılgın bir hata Yıpranmış bir teselli aklında Yaşlı sakat bir tenisçi Beton kortta duruyor Soğuk yüzü yansıyor Elinde tuttuğu kupaya Saatin sesi çalmakta Katedralin çanları gibi Yalnızlar şimdi susmakta Şiirin müziği gibi (İnancın umudun koynunda) Bitkin bir rahip mum ışığında Verdiği vaazlar ardından Gözyaşları damlıyor Okuduğu Kuran'a Pişmanlıktan kaçan bir yanılgı Tarihin tozlu dosyasında Zaman bir girdap gibi Kaderin kör dizaynında Nasıl ki nicedir Bir bodrumda Boş bir küpün karanlık kaslarında Bir örümcek amaçsızca dolaşırsa Size göre amaçsızca ama ona göre Küller toprağa karıştı İnanmışların rüzgarında Saflık bir anlam buldu İyilerin ruhunda