Öyle kırgınım ki ben dünyaya Kime dost dediysem yaranamadım Kara gecelerde daldım rüyaya Sırtımdan vurdular uyanamadım Giden gidene ah küsen küsene Oysa can verirdim kıymet bilene Dost diye sarıldım yüze gülene Kalbimi kırdılar anlayamadım Bu hayat romanmış bilsem okurdum Bende eller mutlu olurdum Tutmuyor dizlerim artık yoruldum Coşkun sular gibi çağlayamadım Feryat eder gönül kuşum sanki kafeste Zehir sanki aldığım her nefeste Gözlerim yollarda kulağım seste Yolunu yoluma bağlayamadım