Uppi í risinu sérðu lítið ljós Heit hjörtu, fölnuð rós Matarleifar, bogin skeið Undan oddinum samviskan sveið Þau trúðu á draumamyrkrið svalt Draumarnir tilbáðu þau Fingurnir gældu við stálið kalt Lífsvökvann dælan saug Draumarnir langir runnu í eitt Dofin þau fylgdu með Sprautan varð lífið, með henni gátu breytt því sem átti eftir að ske Uppi í risinu lágu og ófu sinn vef óttann þræddu upp á þráð Ekkert gat skeð því það var ekkert ef Ef vel var að gáð Hittust á laun, léku í friði og ró í skugganum sat Talía Hvítir hestar drógu vagninn með Rómeó Við hlið hans sat Júlía Trúðu á draumamyrkrið svalt Draumarnir tilbáðu þau Rómeó - Júlía Rómeó - Júlía Þegar kaldir vindar haustsins blása Naprir um göturnar Sérðu Júlíu standa, bjóða sig hása í von um líf í æðarnar Því Rómeó villtist inn á annað svið Hans hlutverk gekk ekki þar Of stór skammtur stytti þá bið Inni á klósetti á óþekktum bar Hittust á laun , léku í friði...