Barış Manço - Dut Ağacı lyrics

Bu sabah doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım Çocukluğumu tekrar yaşamak istedim bu sabah Ve bir an keşke bugün Hiç olmasaymış diye düşündüm keşke Dün dün kalsaymış Şu sağdaki iki katlı ev Nezahat hanımlarındı galiba Yok yok bu Yekta beylerinki olmalıydı Nezahat hanımlarınkinin yanı top oynadığımız boş arsaydı İyi ama nerde boş arsa ya bakla tarlası peki taş mektep Nerdeler kimler götürdü kimler çaldı o güzelim anıları Benden Birden Rıza amcayı gördüm yine o dut ağacının altında Oturuyordu Koştum ellerine sarıldım önce tanımadı sonra rıza amcanın Sımsıcak ellerinde çocukluğumu yeniden yaşamaya başladım Tam karşımızdaki evin üçüncü katında otururlardı Ondört yaşında boyanmaya başladığından mahalleli Sonunu iyi görmezdi doğrusu bu kız çok tango olmuş derlerdi Evlenmiş iki sokak öteye taşınmışlar Eskisi gibimi diye sordum Eskisi gibiymiş biraz kilo almış o kadar olsun Kim bilir kilolu olmak bile ne yakışmıştır ona zaten ne Yakışmazdı ki Rengini beğenmedim bugün Rıza amca Üstelik bayağı süzülmüşsün Tabi gece hayatı içki sigara bakmıyorsunuz ki kendinize İlahi Rıza amca Birlikler umumi katipliğinden emekli oluvereli Gecesi gündüzü bu dut ağacının altında geçerdi Son üç sadrazamı ve Cumhuriyetten bu yana bütün başvek**eri Sırasıyla ezbere bilir bize de saydırırdı çocukluğumuzda Hala hatırlıyor musun diye sordum Hatırlıyor muyum hiç unutmamıştım ki Bilekten bağlı açık sandaletler giyerdi Nedense pek derin bir iz bıraktı Bende bu sandaletler bir de Kol altları genişçe oyulmuş pembe bulüzü İlk sigarasını yakışımı hatırlıyorum da Ne gururlanmıştım yarabbim Nasıl bakmıştı gözlerime yıllar yılı bu bakışlarla yaşadım Onlarla uyudum onlarla uyandım şimdi kim bilir Hangi eller yakıyordur sigarasını Oysa bu dut ağacının altında Söz vermiştim söz söz söz hep lafta kaldı dedi Rıza amca Yıkılmadık ev bırakmadılar mahallede evlerle beraber Bahçeler de yok oldu Bir şu dut ağacı kaldı onu da kesmeseler bari Birden gözleri parladı Sahi sen televizyona filan çıkıyorsun dedi Tabi ya seni dinlerler bir seferinde Söyle çık pat pat söyle Şu dut ağacını kesmesinler de Aslında dizlerinde derman olsa nafa vekilini bile çıkarırdı Rıza amca gençler ne güne duruyordu ki Söz verdim Rıza amcaya Dut ağacını kestirmeyeceğime söz verdim Dünü bilmeden bugünü yaşamanın bedeli öylesine ağırdı ki Yarını bugünden kurtarmak için hayatımda İkinci kez söz verdim Birinciyi tutamamıştım ama İkinciyi tutacağıma söz vermiştim