Armand - Blommenkinders lyrics

Mensen met bloemen in hun haar, wat vreemd Zeg Die misselijk makende middenstand Mensen die van iedereen willen houden Men vraagt zich af "wat is er aan de hand" Denken ze dan niet aan geld Je moet toch werken voor je brood Zonder voedsel ga je immers toch kapot Wat triest dat men niet weet waarom het eigenlijk draait Is de mens van binnen dan al zo rot Blommenkinders leg die stiletto's eens weg Vergeet die bloedige taferelen Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht Vechten gaat zo gauw vervelen Of is de mens onwetend, onnozel, verblind Door z'n materialistisch bestaan Door het aap-noot-mies van de struggle for life Die hem belet geestelijk verder te gaan Het is nuttig, geloof me, voor één keer Te overdenken waarvoor je leeft Want het is heel wat meer dan een slijk der aarde Waarvoor men zwoegt tot men geen asem meer heeft Blommenkinders leg die stiletto's eens weg Vergeet die bloedige taferelen Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht Vechten gaat zo gauw vervelen (Schelden op het nieuwe bewijst dat je bang bent Zet die vooroordelen opzij, hoop doet leven De gedachte aan iets moois Maakt toch immers iedereen blij Ook ik dacht vroeger dat het helemaal niet deugde Maar nu het de goede kant uitgaat Wil ik helpen, althans proberen te streven Naar een wereld zonder haat) De zomer van '67 werd met bloemen getooid Nog nooit hebben zoveel kleuren de mensen gesierd En ook al heeft het bij elkaar maar een goed jaar geduurd Ik ben blij dat ik het ook heb gevierd En als ik straks weer thuiskom in mijn jungle met planten Dan voel ik een rilling door mijn ruggegraat gaan En ik weet dat de bloemen nog steeds niet verwelkt zijn Voor die vogels die ze nog zien staan Blommenkinders leg die stiletto's eens weg Vergeet die bloedige taferelen Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht Vechten gaat zo gauw vervelen