[Строфа 1: Даре]
Оставив срце овдека, од прва песна да сетат
И дека светов не врти околу вас понекад
Слушај да видиш, населбиве знаат, гледаат такви ко нас
Деца на работничка класа за вас
А сите имаат талент за нешто
Кој знае да црта, кој пишува за подобро место
Да види, знам кој се плаши да остане сам
Да имаш талент да насмееш човек осамен сам
Светов клечи пред пораз
Жал ми е да зборам, но некад осеќам дека сам се борам
Толку е досадно да немаш стално меѓу сакам и можам, па гледам
Дека е тешко да збориш за среќа
Ако најдеш да сакаш, држи ја до тебе силно
Зашто еден ден ќе замине без тебе тивко
А тогаш може касно е, ти губиш пријател
Светов брз е, сите растеме пред време
[Рефрен x2]
И кога знаеш дека некад си сам
И кога знаеш дека градов е гад
Биди близу до твоите
Пази ја екипата и семејството, градов тоне
[Строфа 2: Даре]
Пробај да смениме места, јас да седам во фотеља
А твоите луѓе да немаат излез од оваа земја
Затоа и не ќе не вртат на ТВ
Зошто се грижиме за наши кога врне и сее
Овде голташ сме владино, дур ти го полниш Ipod-от
Наводно, забавно, чув, било Скопјево
Садат стари лаги за да родат нова вистина
Демократија е изиграна статистика
А од бетон растат рози, видов лично со мои очи
Жал ми е што се губат во димот за болот да оди
Го правам ова за таа сива сиромаштија
Ти не си чул, но голта семејства
Ја сум роден во зима и не се плашам за мене
Но имам луѓе што ги сакам безусловно денес
Чувај ја екипата и семејството блиску
За никад градов да ги допре и кажеш ти „крив сум“
[Рефрен x2]