گرمی این پلکام رو هم و
یه سر پناه خیس فکرام دارن
صبح نرسیده نم کرد و من
به شکل نمایش کنارم مردمن
یه خط بهت میدم تا تهش بری
یه فصل از کتاب که تهش بگی
همون آدم خوبه، بازم ول معطله
اون که قصه بلده چرا ....
حالا تویی و دغدغه ی ریز و درشتت
یا وسوسه ی سیب درسته
که واسه خاطر یکی ما همه اینجاییم
گیر درختیم همه این پایین
خیره به ساعته روی دیوار
به تاریکی روزام
چه شب هایی که بیدار موندم
بی حساب با خودم
بی ریا ....
ببین تو این مسیر محتاج کیا که شدم
هر چی میری جلو خراب تر میشی
نمی دونی به کی باید جواب پس بدی
نشد یکی از این شبا تنگی
هر جوری حالا تلاش کردی
دوباره میخوری چوب صبوری و
زندگی پیرت می کنه تو همین جوونی و
می خوای درس کنی میاری یه افتضاحی به بار
بعد یه مدت میذاری یه انتقامی به جا
هر چی میری جلو خراب تر میشی
نمی دونی به کی باید جواب پس بدی
نشد یکی از این شبا تنگی
هر جوری حالا تلاش کردی
دوباره میخوری چوب صبوری و
زندگی پیرت می کنه تو همین جوونی و
می خوای درس کنی میاری یه افتضاحی به بار
بعد یه مدت میذاری یه انتقامی به جا
سر در گم
شک دارم درکم کنن
چون از جنس پاییزم
مشکل و
دیگه پاهام مثل واریسن
مثل کنه
گاهی زیاده یا کمه
حالمم خوراک قدم های یه نفره
مثل پاریسم و
دوباره من از دیشب بیدارم
منم مثل توام
بی شک بیمارم
با این فرق که
من بیمارم که تنها دکترش خودشه
از این بیزارم هرکی میخواد کنترلش کنه هی
اندیشه نمیمیره تا فسفر تو مخشه و
مفتخور دورشه و
جمجمه پرشه
من پیله میشم با کلمات کار نتم
ضربات جالب و گرم ....
کننده .... میشم به وضع حال خودم
پس مینویسم کاغذ و پاره کنم
من یه دل که پر ترکشه
یه اسم که بولد تر میشه
مشکلاتی که روز به روز بزرگتر میشه
یه دوش اب گرم
یکم بکن نور و کم
یه چای تازه دم
که حاضرن و لازمن
تا نباشه فاز بد و
اخمات خنده بشن
بگو به درک که مشکلا حل نمیشن
مثل من باش تا رقبا ترک خور بشن
حرف کم بزن عمل کن یکم
هر چی میری جلو خراب تر میشی
نمی دونی به کی باید جواب پس بدی
نشد یکی از این شبا تنگی
هر جوری حالا تلاش کردی
دوباره میخوری چوب صبوری و
زندگی پیرت می کنه تو همین جوونی و
می خوای درس کنی میاری یه افتضاحی به بار
بعد یه مدت میذاری یه انتقامی به جا
هر چی میری جلو خراب تر میشی
نمی دونی به کی باید جواب پس بدی
نشد یکی از این شبا تنگی
هر جوری حالا تلاش کردی
دوباره میخوری چوب صبوری و
زندگی پیرت می کنه تو همین جوونی و
می خوای درس کنی میاری یه افتضاحی به بار
بعد یه مدت میذاری یه انتقامی به جا