δε θα με βρεις ποτε νηφαλιο
ακομα και οταν παιζει μοναχα ενα ταληρο
σπαω θερμομετρα και καταπινω υδραργυρο
ο μονος τροπος πια για να γευτω το θανατο
ορκομοσια για τα αδερφια μου η τρελα μου
ο μονος τροπος να γεμισω καθε μερα μου
η μονη λυση για αντιδραση η μολυνση του αερα μου
καθε ανασα που πηγαζει απ το αιμα μου
ειναι στιγμες αναμεσα σε ανθρωπους
που υποστηριζουνε τη τρελα μου
καθε μου διαθεση
αναλογα τη πιστη σε εμενα καθε διασταση
λαθος κατασταση
λαθος ο τροπος της μεταλλαξης
απο την ηρεμια της βιας
σε μια βιαιη συγκαταβαση
κοντα στη διαβαση
βλεπω τα προσωπα των φιλων
να αλλιονοντε στου χρονου τη διατρισηχ2
και μοιαζω στασιμος στημενο σκηνικο
μια επιλογη να μεινω αφθαρτος στο παρααμιλητο
δυο ουρλιαχτα και ενα δακρυ να γεμισω το κενο
να φτιαξω γεφυρα να ερθω και εγω
να παρω δυναμη απο ολα αυτα που χρονια λαχταρω
να βρω το τροπο να μιλω
χωρις να μοιαζω ενας εχθρος
που στις αποψεις μου συχνα ακροβατω
χωρις να δικαιολογω καθε κομματι
ελευθεριας που μου τρωει το μυαλο
δινω το χερι μου και δε πλαθω πια συνορα
σε μια φαση που ολα μοιαζουνε ασυμφορα
λειτουργωντας μια οντοντητα που φερεται οξυμωρα
για ποια μυνηματα ?
γιατι να δινω μια ανασα που εκπνεει παντα υποπτα
λαθος ταχυτητα
εφτασε η μερα που γουσταρω να μαι μεσα στη συχνοτητα σας
αλλο ενα τιποτα
διχως ταχυτητα
αλλη μια ροδα που κυλαει παντα στατικα και αμιλητα
ελειψες τοσο
ελειψες τοσο αρκετα ωστε να σκοτωσω
διχως να νιωσω
διχως ενδιασμο ποιες λεξεις θα αρθρωσω
ενας σκοπος διχως αιτια
που πρεπει να εκπληρωσω
να σκασω διπλα σου να νιωσω..
μεσα στα χερια σου
το εγω μου να σκοτωσω..
να σκασω διπλα σου να νιωσω
πως για οτι πρεπει να σου δωσω πρεπει
πρωτα να ματωσω
να καρφωσω τα βραδυα στο τοιχο που ηθελα να δωσω
να σκασω διπλα σου να νιωσω
ειναι κομματια που δε θελω να δω
ομως καποτε πρεπει να ta χωσω..
και ισως σκοπο με αιτια να εκπληρωσω
να σκασω διπλα σου να νιωσω