Handan við höfin
handan við fjöllin blá,
hulin í móðu,
hvílir mín hjartans þrá.
Dvelur í djúpunum draumveran tær.
Svífur í skýjunum seiðir mig nær.
Frjálsleg, frakklynd, fögur sem hvítagull.
Göfug, vitur, glettin og galsafull.
Finn ég svo vel hvernig hjarta hennar slær.
Finn ég að draumveran færist mér nær.
Ég veit okkur dreymir,
sama lækinn,
sama tunglskinsdansinn.
Ég finn að hún nálgast,
heyri hennar hjarta slá.
Sólin, skýin,
segja mér henni frá.
Finn ég svo vel hvernig hjarta hennar slær.
Finn ég að draumveran færist mér nær.