[Intro:Buka]
Wszyscy pierdolą te bla bla bla w koło
Wszyscy pierdolą te bla bla bla w koło
Wszyscy pierdolą te bla bla bla w koło
Wszyscy pierdolą te bla bla bla w koło
[Zwrotka 1: Buka]
Wszyscy pierdolą te bla bla bla w koło
Chcą zabić czas, może czas jest ich zmorą
Te bla bla bla na okrągło, ja ich nie słucham
Chcę słuchać ducha dźwięków co daje mi natura
Wasze słowa są jak makulatura dla mnie
Wasze słowa są spalone na starcie dla mnie
Wasze słowa są spisane na straty dla mnie
Wasze słowa to słowa duplikaty dla mnie
Te debaty miliardów tych mrówek
Każdy ponad każdym więc i każdy ważny tu jest
I każdy to buduje, czuje nie wielka garstka
I nie każdy to ujmie i wyrazi to we frazach
Lecz każdy się snuje tylko po to by gadać
Gadać, pierdolić i troić te bla bla
Jak usłyszeć siebie, kiedy ciągle ktoś przeszkadza
Dźwięk który we mnie jest, a to jest jego prawda
[Refren: Buka] x2
Wasze słowa jak woda wciąż po mnie spływają
Ja i ja jak odbicie i zwierciadło
To moje nuty, które w duszy mi grają
Bo w czasie burzy tylko one pozostają
[Zwrotka 2: Skor]
Spieszmy się kochać ludzi
Za szybko odchodzą tu dziś
Za szybko nudzi się zgiełk więc go ucisz
Wiesz śpieszmy się kochać ich jako ludzi
Bo co drugi gubi tu sens i się nie obudzi
Chcesz możesz łudzić się nieśmiertelnością albo
Gubić ostrość i tłumić w sobie samotność albo
Mówić po stokroć z tłumem w stronę krzyża
To spaja ogniwa to widać nie wiem czy cisza
Ja odpływam by usłyszeć swe wnętrze
I piętrze na wietrze te orędzie wesprze
To wedrze się w nas tak jak karma powróci
I szał w nas nawróci na wiarę co starła w pył
Ucisk w gardłach i zwróci nam świat
Tam rządzi gwiazd blask i cisza złowroga
Tam zbudzisz siebie i poznasz od nowa
Więc spieszmy się kochać ludzi nie ich słowa
[Refren] x2