Αν καταλάβαινες όλα θα ταν αλλιώτικα/
Μα εσύ δε ξεχωρίζεις αριθμούς από ποιότητα/
Και ίσως γιατί για αυτούς είσαι ένας αριθμός/
Αλλά αν είσαι αριθμός γιατί σου δώσανε ταυτότητα/
Η αξιοπρέπεια δεν εκλέγεται κερδίζεται/
Και απόψε τραγουδάω για οποίον δε χαρίζεται/
Αυτό εδώ είναι για αυτούς που δεν κοιμίζετε/
Γαμιούντε όλοι οι πρόθυμοι που πατέ και ψηφίζετε/
Και κάνουν το μυαλό κιμά το πνεύμα οινόπνευμα/
Φτιάχνουν μυαλά τυλιγμένα με συρματόπλεγμα/
Στις γειτονιές ο τζόγος κάνει πραξικόπημα/
Τίποτα δε συμβαίνει μάγκα όλα γίνονται σκόπιμα/
Και πίσω απ’ την τυφλή και κάτασπρη βιτρίνα τους/
Εσύ θα κυνηγάς το εύκολο το χρήμα τους/
Χιλιάδες έξυπνοι δε χορτάσαν την πείνα τους/
Και εσύ είσαι άλλος ένας βλάκας μεσα στην κομπίνα τους/
Μες την κοινωνική απάθεια και αφέλεια/
Σφίγγει η μέγγενη δείχνοντας τη συντέλεια/
Εκεί που ξεδιψάει η ζωή για πολυτέλεια/
Κυλάνε τα νερά που οδηγούν στην υποτέλεια/
Μες τα νερά του Γάγγη όλα θολά/
Ψάξε ένα όνειρο να βρεις και να ποντάρεις πολλά/
Βρες έναν άνθρωπο να του μιλάς και να σου μιλά/
Γιατί μες τα νερά του Γάγγη είναι όλα σιωπηλά/
Μες τα νερά του Γάγγη όλα σκοτεινά/
Και μια γενιά σαν τον ληστή μέσα στο σπίτι του φονιά/
Αυτό σημαίνει μια γενιά μες τα σκουπίδια μουνιά/
Να πα να γαμηθείτε εγώ δε κολυμπάω στη βρωμιά/
Και ξεχειλίζει ο Γάγγης μέσα απ τα τηλεφωνά/
Χωρίς να ξέρεις ποιου φωνή φέρουνε τα φερέφωνα/
Και όσοι σου μίλησαν για ομόνοια και συμπόνοια/
Τους πίστεψες και εκείνοι σε πάτησαν στην Χαιρώνεια/
Ότι σου δείχνει η οθόνη δεν είναι εκεί/
Και δε πιστεύω σε καμιά υπευθυνότητα εταιρική/
Σε αυτόν τον ποταμό τα θύματα μονάχα ακούν/
Πέντε κανάλια φωνάζουν και οι τράπεζες νομοθετούν/
Μπρος τα μικρόφωνα οι βλάκες ξεκατινιάζονται/
Γιατί δε μάθαν λέξη απ’ όσα δε διαβάζονται/
Με τους ρουφιάνους καλοσύνες δε χρειάζονται/
Στη χώρα που οι μπάτσοι κι οι φασίστες συνεργάζονται/
Και από ότι βλέπω τα παιδιά τουμπεκί/
Και αυτή η ζωή να μη πηγαίνει ούτε από δω μέχρι εκεί/
Μέσα σε πόλεις που μοιάζουν ψυχιατρική κλινική/
Και όλοι οι φίλοι σκορπισμένοι σε Ευρώπη κι Αμερική/
Και έτσι συντρίβονται οι κοινωνίες του τόπου/
Κάτω από τις ερπύστριες του πρέπει και του όπου/
Και ανάμεσα στην αστραπή και την βοή του κρότου/
Φαίνεται η στόφα του λαού και η παστά του ανθρώπου/